Powstanie firmy

           Jednym z zakładów, który powstał na tym obszarze w 2. połowie XIX wieku była garbarnia Emiliana Domańskiego, syna prezydenta miasta Józefa Domańskiego i uczestnika powstania styczniowego. Młody Domański po upadku powstania skorzystał z amnestii władz carskich i rozpoczął naukę w Szkole Głównej w Warszawie, gdzie uzyskał stopień magistra nauk przyrodniczych. Po odbyciu praktyki w zakładach garbarskich uruchomił własną garbarnię w Żukowie na Lubelszczyźnie. W 1874 odkupił od Henryka Purwina mały zakład garbarski na Piaskach, gdzie przeniósł swój interes. Pięć lat później do współpracy przystąpił jego brat Władysław, absolwent Instytutu Rolniczego w Puławach. Rodzinna firma pod nazwą Emilian i Władysław bracia Domańscy prosperowała od początku z dużym powodzeniem i wkrótce, dzięki zakupieniu nowych urządzeń i uruchomieniu w 1881 maszyny parowej, podwojono produkcję. Garbarnia specjalizowała się w obróbce skór grubych i białoskórnictwie – wytwarzaniu cienkich i delikatnych skór galanteryjnych. Dużym powodzeniem cieszyły się tzw. skóry hamburskie używane do produkcji obuwia. W 1898 dokonano kolejnych inwestycji: zamontowano drugą maszynę parową i rozbudowano obiekty fabryczne. Wraz z budową pomieszczeń produkcyjnych wzniesiono od frontu kamienicę w eklektycznym typie pałacowym.

           Niewiele wiadomo o działalności i historii garbarni, ponieważ zachowało się niewiele dokumentów na jej temat. Po II wojnie światowej, jak większość prywatnych zakładów, garbarnię Domańskich upaństwowiono i przekształcono w Lubelskie Zakłady Przemysłu Skórzanego, a następnie w spółkę Protektor S. A. W latach 2005-2009 w budynku pałacyku mieściła się siedziba konsulatu Ukrainy.