MARIAN ADAM JARZYŃSKI

(1857 Siedlce – 26 luty 1898 Lublin)

architekt miasta Lublina, inżynier gubernialny, autor projektów kamienic, budynków użyteczności publicznej i obiektów przemysłowych

           Urodził się w 1857 w Siedlcach jako syn Adama i Wiktorii z Kuncewiczów. Po ukończeniu gimnazjum w Chełmie, w latach 1876–1881 uczył się w Szkole Budowlanej w Petersburgu, uzyskując tytuł cywilnego inżyniera i architekta X klasy. Zaraz potem otrzymał stanowisko architekta miejskiego przy Magistracie miasta Lublina, z roczną pensją 500 rubli. Osiem lat później objął posadę pomocnika inżyniera gubernialnego z roczną pensją 600 rubli i z dodatkiem funkcyjnym na podróże w wysokości 200 rubli, z czego dość często korzystał. Uczestniczył w Wystawie Światowej w Paryżu w 1889, Wystawie Jubileuszowej w Pradze w 1891, prezentował gubernię lubelską na Zjeździe Architektów w Moskwie w 1895. Podróżował do Petersburga i Rygi. W międzyczasie otrzymywał awanse zawodowe na sekretarza kolegialnego (1882), radcę tytularnego (1885), asesora kolegialnego (1887).

            Jarzyński był bardzo aktywnym inżynierem i projektantem. Jego umiejętności i talent były bardzo poważane w środowisku architektów i budowniczych. Tworzył w duchu eklektyzmu, sięgając do stylów neoromańskich i neogotyckich. Inspiracji szukał w zachodnioeuropejskiej architekturze (projekt Sądu Okręgowego ze szklanym dachem). W 1882 sędziował w konkursie na projekt Teatru i Resursy (czyli Teatru im. Juliusza Osterwy) w Lublinie. Sam projektował kamienice mieszkalne w śródmieściu Lublina oraz budynki użyteczności publicznej i obiekty przemysłowe. W 1887 wziął udział w pracach komisji do wytyczenia traktu komunikacyjnego z centrum miasta do dworca kolejowego.

            W 1898 ożenił się z Antoniną Emmą Nalepińską, z którą zamieszkał przy ul. Namiestnikowskiej (obecnie ul. Narutowicza). Zaraz potem zmarł 26 lutego 1898 po długiej i ciężkiej chorobie. Został pochowany na cmentarzu przy ul. Lipowej. Rok później w ścianie bocznej nawy kościoła pod wezwaniem Nawrócenia św. Pawła wmurowano poświęconą mu tablicę pamiątkową.

Najważniejsze projekty i realizacje:

Bibliografia:

Żywicki J., Urzędnicy: architekci, budowniczowie, inżynierowie cywilni... Ludzie architektury i budownictwa w województwie lubelskim oraz guberni lubelskiej w Królestwie Polskim w latach 1815–1915, Lublin 2010

Żywicki J., Architektura neogotycka na Lubelszczyźnie, Lublin 1998