Dzisiejsza data:

HENRYK ANTONI PAPROCKI

(ur. 1871)

architekt miejski w Lublinie, autor projektów wielu lubelskich kamienic i budynków użyteczności publicznej

           Urodził się 17 lub 26 czerwca 1871 w Lublinie jako syn Konstantego Paprockiego i Zofii z Drewnowskich.

           W latach 1895–1901 studiował architekturę na Cesarskiej Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu. Jeszcze w trakcie nauki został nagrodzony listem pochwalnym i srebrnym medalem wspólnie z Marianem Lalewiczem za projekt warszawskiego kościoła pod wezwaniem Zbawiciela. Tytuł architekta uzyskał za projekt petersburskiego ratusza. Po ukończeniu studiów otrzymał posadę w Komitecie Techniczno–Budowlanym przy Ministerstwie Spraw Wewnętrznych w Petersburgu, gdzie awansował na stanowisko sekretarza kolegialnego.

            W październiku 1902 osiedlił się w Lublinie, obejmując posadę architekta miejskiego z wynagrodzeniem rocznym 1 000 rubli. Odbywał zagraniczne podróże, zazwyczaj w celach służbowych i naukowych. W 1906 przez dwa miesiące poznawał nowoczesne technologie sanitarne stosowane w europejskich miastach. Uczestniczył w zjazdach naukowych oraz zwiedzał wystawy dotyczące budownictwa i techniki. Przez kilka miesięcy w 1907 pełnił zastępstwo na stanowisku inżyniera – architekta guberni lubelskiej. Brał udział w pracach Sekcji Budowlanej Rady Miejskiej Lublina po odzyskaniu przez Polskę niepodległości. Podczas wojny polsko–bolszewickiej w 1920 kierował pracami przy usypywaniu wałów obronnych miasta.

            Obok pracy zawodowej Paprocki prowadził prywatną praktykę architektoniczno–budowlaną we własnej kamienicy przy ul. Zamojskiej 1 (obecnie ul. Wyszyńskiego 1/ Żmigród 2). Jest autorem projektów wielu kamienic mieszkalnych, gmachów użyteczności publicznej i budynków przemysłowych.

            Był dwukrotnie żonaty. W 1907 ożenił się z Marią Starżyńską, która zmarła po trzech latach w podalpejskim uzdrowisku. Drugą żonę, Bronisławę Albrycht poślubił w 1912. Z zachowanych dokumentów wiadomo, że był czynny zawodowo co najmniej do 1925.

Najważniejsze realizacje w Lublinie:

  • Kamienica przy ul. 3. Maja 22

  • Kamienica przy ul. Narutowicza 22

  • Kamienica przy ul. Kołłątaja 5

  • Kamienica przy ul. Krakowskie Przedmieście 20

  • Kamienica przy ul. Ogrodowej 5

  • Kamienica przy ul. Górnej 11

  • Kamienica przy ul. 1. Maja 41

  • Kamienica przy ul Archidiakońskiej 4 (siedziba Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków)

  • Fabryka Plage & Laśkiewicz na Bronowicach

  • Kino Corso przy ul. Staszica / Radziwiłłowskiej (nieistniejące)

  • Przebudowa bramy wjazdowej Kasy Przemysłowców Lubelskich (obecnie Grand Hotel Lublinianka)

Bibliografia:

Żywicki J., Urzędnicy, architekci, budowniczowie, inżynierowie cywilni.. Ludzie architektury i budownictwa w województwie lubelskim oraz guberni lubelskiej w Królestwie Polskim w latach 1815 – 1915, Lublin 2010

Bieniaszkiewicz H., Architektura secesyjna w Lublinie (rozprawa doktorska na KUL), Lublin 2005 (http://biblioteka.teatrnn.pl/dlibra/Content/9166/Bieniaszkiewicz_secesja.pdf, dostęp 20.11.2017)

 

Grafika losowa