Dzisiejsza data:

Dwór Michalewskich

ulica Nadbystrzycka 38a

           Na przedłużeniu obecnej ulicy Gabriela Narutowicza znajdują się dawne folwarki, stanowiące niegdyś przedmieścia Lublina zwane Rurami. Najbliżej miasta ulokowany był folwark brygidek istniejący od lat 20. XV wieku do 2. połowy XIX wieku, od którego pochodzi nazwa majątku – Rury Brygidkowskie. Następnie, w kierunku południowo-zachodnim, powstał folwark zwany Rurami Świętoduskimi, którego nazwa wiąże się ze szpitalem św. Ducha zbudowanym w XV wieku w centrum Lublina, obok Bramy Krakowskiej.

           Właścicielem Rur Świętoduskich położonych nad Bystrzycą był Stanisław Bartka. Majątek liczył jeden łan (17,9 ha) pola uprawnego. W 1439 roku ziemie te przeszyły w posiadanie szpitala św. Ducha dzięki staraniom jego ówczesnego prepozyta Stanisława, który uzyskał przywilej od króla Władysława Warneńczyka. Wkrótce posiadłość szpitala powiększyła się o następne dwa łany podarowane w 1453 roku przez wójta z Kraśnika Piotra Siostrzeńca, jego żonę Małgorzatę oraz pasierbów – Jana i Jakuba Kreydlerów, właścicieli ogrodów zwanych Niwa (obecnie dzielnica Wieniawa).

           Posiadłość ta oznaczona jest na mapie Lublina z 1783 roku. Obejmowała wówczas tereny w pobliżu obecnej ulicy Wapiennej (tu znajdowała się także część gruntów włościańskich) oraz w okolicach dzisiejszej ulicy Plażowej, przy której prawdopodobnie znajdowało się centrum gospodarcze folwarku. Ziemie orne położone były natomiast po zachodniej stronie dawnego traktu prowadzącego do Zemborzyc (obecnej ulicy Nadbystrzyckiej), od ulicy Głębokiej aż do Zimnych Dołów. Folwark ten utrzymał się w swoich granicach do 2. połowy XIX wieku, tj. do chwili rozwiązania prepozytury szpitala w 1866 roku.

           Wiadomym jest, że od XVIII wieku majątek był dzierżawiony (nieznane są jednak nazwiska dzierżawców czy też późniejszych właścicieli). Dopiero dokumenty z 1900 roku potwierdzają, że był on w posiadaniu rodziny Jakubowskich, następnie dzierżawcami zostali Mermonsztein Gutman i Jojne Kochman, a w latach 1918–1944 posiadłość należała do rodziny Bronisława i Kamili Michalewskich.

            Wspomniany dwór zbudowano w 1774 roku (być może w stylu barokowym). W 1. połowie XIX wieku został on rozbudowany, natomiast w 2. połowie – przebudowany; wówczas otrzymał cechy architektury klasycystycznej. W latach 60. i 70. XX wieku dwór wyremontowano, natomiast w latach 80. gruntownie odnowiono według projektu architekta Jana Trembeckiego. W skład zespołu dworskiego wchodzą także istniejące do dzisiaj dwa budynki: spichlerz murowany i budynek gospodarczy, które gruntownie przebudowane zostały w XIX wieku. Budynek gospodarczy jest obecnie domem murowanym.

             W budynku dawnego dworu Michalewskich mieści się Rektorat Politechniki Lubelskiej. Uczelnia powstała z inicjatywy środowiska techników i inżynierów lubelskich 13 maja 1953 roku jako Wieczorowa Szkoła Inżynierka. W 1965 roku zmieniła swą nazwę na Wyższą Szkołę Inżynierską, następnie – w latach 70. XX wieku – została przemianowana na Politechnikę Lubelską.

 

Grafika losowa