Wiek XVIII
W połowie XVIII wieku na Tatarach funkcjonowały cztery inne młyny rzeczne. W 1774 Sejm wydzierżawił nieruchomości starostom na kolejne pięćdziesiąt lat. Lubelskie starostwo przeszło wówczas pod zwierzchnictwo podkomorzego koronnego Wincentego Potockiego. Dokumenty z tego czasu wspominają o wielkim młynie z karczmą i browarem, dzierżawionym przez Berka Józefowicza. Po rozbiorach nieruchomości starostw przeszły na własność tzw. dóbr narodowych, do których dołączono skonfiskowane po powstaniach majątki szlacheckie i kościelne. Na mocy carskich ukazów w podziękowaniu za specjalne zasługi, część ziem ofiarowano na własność lub w dzierżawę. W taki też sposób właścicielem ziem dawnego starostwa wraz z folwarkiem Tatary i Kalinowszczyzna zostali rosyjski generał jazdy hr. Adam Ożarowski i gen. Teodor hr. Rüdiger. Wkrótce prawo do wieczystej dzierżawy młyna i folwarku Tatar, zamienione na akt własności, otrzymał zarządca Emanuel Graff.