HENRYK ANTONI PAPROCKI
(ur. 1871)
architekt miejski w Lublinie, autor projektów wielu lubelskich kamienic i budynków użyteczności publicznej
Urodził się 17 lub 26 czerwca 1871 w Lublinie jako syn Konstantego Paprockiego i Zofii z Drewnowskich.
W latach 1895–1901 studiował architekturę na Cesarskiej Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu. Jeszcze w trakcie nauki został nagrodzony listem pochwalnym i srebrnym medalem wspólnie z Marianem Lalewiczem za projekt warszawskiego kościoła pod wezwaniem Zbawiciela. Tytuł architekta uzyskał za projekt petersburskiego ratusza. Po ukończeniu studiów otrzymał posadę w Komitecie Techniczno–Budowlanym przy Ministerstwie Spraw Wewnętrznych w Petersburgu, gdzie awansował na stanowisko sekretarza kolegialnego.
W październiku 1902 osiedlił się w Lublinie, obejmując posadę architekta miejskiego z wynagrodzeniem rocznym 1 000 rubli. Odbywał zagraniczne podróże, zazwyczaj w celach służbowych i naukowych. W 1906 przez dwa miesiące poznawał nowoczesne technologie sanitarne stosowane w europejskich miastach. Uczestniczył w zjazdach naukowych oraz zwiedzał wystawy dotyczące budownictwa i techniki. Przez kilka miesięcy w 1907 pełnił zastępstwo na stanowisku inżyniera – architekta guberni lubelskiej. Brał udział w pracach Sekcji Budowlanej Rady Miejskiej Lublina po odzyskaniu przez Polskę niepodległości. Podczas wojny polsko–bolszewickiej w 1920 kierował pracami przy usypywaniu wałów obronnych miasta.
Obok pracy zawodowej Paprocki prowadził prywatną praktykę architektoniczno–budowlaną we własnej kamienicy przy ul. Zamojskiej 1 (obecnie ul. Wyszyńskiego 1/ Żmigród 2). Jest autorem projektów wielu kamienic mieszkalnych, gmachów użyteczności publicznej i budynków przemysłowych.
Był dwukrotnie żonaty. W 1907 ożenił się z Marią Starżyńską, która zmarła po trzech latach w podalpejskim uzdrowisku. Drugą żonę, Bronisławę Albrycht poślubił w 1912. Z zachowanych dokumentów wiadomo, że był czynny zawodowo co najmniej do 1925.
Najważniejsze realizacje w Lublinie:
-
Kamienica przy ul. 3. Maja 22
-
Kamienica przy ul. Narutowicza 22
-
Kamienica przy ul. Kołłątaja 5
-
Kamienica przy ul. Krakowskie Przedmieście 20
-
Kamienica przy ul. Ogrodowej 5
-
Kamienica przy ul. Górnej 11
-
Kamienica przy ul. 1. Maja 41
-
Kamienica przy ul Archidiakońskiej 4 (siedziba Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków)
-
Fabryka Plage & Laśkiewicz na Bronowicach
-
Kino Corso przy ul. Staszica / Radziwiłłowskiej (nieistniejące)
-
Przebudowa bramy wjazdowej Kasy Przemysłowców Lubelskich (obecnie Grand Hotel Lublinianka)
Bibliografia:
Żywicki J., Urzędnicy, architekci, budowniczowie, inżynierowie cywilni.. Ludzie architektury i budownictwa w województwie lubelskim oraz guberni lubelskiej w Królestwie Polskim w latach 1815 – 1915, Lublin 2010
Bieniaszkiewicz H., Architektura secesyjna w Lublinie (rozprawa doktorska na KUL), Lublin 2005 (http://biblioteka.teatrnn.pl/dlibra/Content/9166/Bieniaszkiewicz_secesja.pdf, dostęp 20.11.2017)
