Wincenty Jakub Pol
(20 kwietnia 1807 Lublin – 2 grudnia 1872 Kraków)
poeta, geograf, etnograf
Urodził się w kamienicy swego ojca Franciszka przy ul. Grodzkiej (obecnie nr 7)
Autor między innymi ogromnie popularnych utworów: Pieśni Janusza (1833), Pieśń o ziemi naszej (1843) i Mohort (1855).
Pozostawił po sobie również kilka prac z zakresu geografii: jak Rzut oka na północne stoki Karpat i przyległe im krainy (1851), Obrazki z życia i podróży czy Historyczny obszar Polski (1869), gdzie mówiąc o dialektach polskich tak charakteryzuje mowę lublinian: odcień lubelski dialektu małopolskiego zaleca się najwyższą ogładą językową, wykwintnością i równowagą brzmień. W gawędzie Pacholę hetmańskie (1862) gloryfikuje unię lubelską, ale o samym mieście nie wspomina.
W Lublinie 12 grudnia 1972, w setną rocznicę jego śmierci, dokonano uroczystego otwarcia muzeum poety w modrzewiowym dworku, dawnej własności Franciszka Pola, ojca Wincentego Pola. Dworek sprzedany po wyjeździe rodziny Polów do Lwowa, w 1860 roku powrócił na dziewiętnaście lat do rodziny, jako dar Obywateli Województwa Lubelskiego. Pozostawał na pierwotnym miejscu (na terenie niewielkiego folwarku Firlejowszczyzna pod Lublinem) do roku 1969, skąd przeniesiony został na posesję przy ul. Kalinowszczyzna 13.
W zbiorach muzeum znajdują się rękopisy Wincentego Pola, rodzinne dokumenty, zbiór kart pocztowych oraz kolekcja czasopism pochodzących z XIX i XX wieku. Znajduje się tu również pierwsze wydanie Mohorta z 1885 roku oraz najbardziej znane wydanie lwowskie z roku 1883 bogato zdobione ilustracjami Juliusza Kossaka. W roku 2007 Wyższa Szkoła Społeczno-Przyrodnicza im. Wincentego Pola w Lublinie w formie reprintu wydała Mohorta na wzór XIX-wiecznych egzemplarzy z Lwowa.
