Dwór Węglińskich

Aleja Kraśnicka 118

           zobacz prezentację ...

           Dwór na Węglinie położony jest w sąsiedztwie dzielnicy Konstantynów, w południowo-zachodniej części miasta. Dawniej był to folwark należący do majątku Rury Jezuickie. W 1862 roku został nabyty przez Stanisława i Bronisławę Węglińskich, od nazwiska których otrzymał swą nazwę. Według innej wersji nazwa dworu pochodzi od węgla wypalanego z drzewa.

           Pierwotny dwór z otaczającym go stawem zbudowano około 1870 roku. Piętnaście lat później majątek liczył sześć budynków murowanych i osiemnaście drewnianych. Posiadał zagospodarowany las oraz – w związku z występującymi tu pokładami wapienia – dwa piece wapienne i cegielnię. Od kolejnego właściciela – Alfreda Węglińskiego – majątek w 1907 roku zakupili po połowie Zygmunt Sobieszczański herbu Rogala (późniejszy spadkobierca pobliskiej Konstantynówki, który rozbudował dwór) i jego szwagier Kazimierz Wereszczyński herbu Korczak.

           W 1946 roku posiadłość licząca około 200 hektarów przeszła na własność Skarbu Państwa, a jego dotychczasowi właściciele zostali wywłaszczeni w ramach parcelacji majątków związanych z reformą rolną. W 1959 roku cały majątek Węglin został włączony w granice miasta i stał się jego częścią; z czasem urządzono w nim mieszkania komunalne. W 1999 roku zarówno dworek, jak i otaczający go park uległy zniszczeniu w wyniku pożaru. W 2004 roku nowy właściciel odbudował budynek według pierwotnego projektu. Wokół dawnego majątku powstała nowa dzielnica mieszkaniowa.

           W skład zespołu dworsko-parkowego wchodzi eklektyczny dwór z 2. połowy XIX wieku, rozbudowany w latach 1922–1923 według projektu inż. Stanisława Wołodki. Zachowany dwór jest budynkiem murowanym, parterowym, w części wschodniej piętrowym, przykrytym dachem mansardowym, z wieżyczką narożną, zwieńczoną stożkowym hełmem. Ganek ozdobiony jest pseudobarokowym szczytem. Całość otacza park z okresu budowy dworku.