Przystanek 15. Bazylika pod wezwaniem Św. Stanisława BM i Klasztor Dominikanów
Jest to jeden z najcenniejszych obiektów w Lublinie, wybudowany w XIV wieku na miejscu drewnianego oratorium jako świątynia do przechowywania relikwii Krzyża Świętego, sprowadzonych ze wschodu. Po pożarze w 1575 gotycki kościół został odbudowany w stylu renesansowym według projektu Rudolfa Negroni i Piotra Gallona. Z czasem do nawy głównej dobudowywano kaplice boczne, między innymi późnorenesansową kaplicę Firlejów autorstwa Jana Wolffa wzorowaną na Kaplicy Zygmuntowskiej na Wawelu, kaplicę Ossolińskich, kaplicę Tyszkiewiczów na przedłużeniu prezbiterium. We wnętrzu uwagę zwraca złocony klasycystyczny ołtarz główny, ołtarze boczne w kaplicach i nawie oraz dwie XVIII–wieczne ambony. Warto również zobaczyć renesansowe nagrobki Firlejów oraz malowidła Tomasza Dolabelli w kaplicy Tyszkiewiczów.
W klasztorze przylegającym do świątyni od południa przechowywany jest krucyfiks, przed którym zaprzysiężono Unię Polsko–Litewską.
