Przystanek 1. Zamek Lubelski
Dawna warownia, przebudowana przez Kazimierza Wielkiego była siedzibą królów polskich, którzy zatrzymywali się tu często w drodze na wschód. Jego strategiczne położenie na granicy wschodu i zachodu dostrzegł Władysław Jagiełło, fundując freski rusko–bizantyńskie w kaplicy Trójcy Świętej, ukończone w 1418 roku. W latach 1474–1476 na zamku przebywał Jan Długosz, sprawując opiekę nad synami Kazimierza Jagiellończyka, za panowania którego Lublin stał się stolicą nowopowstałego województwa lubelskiego. W okresie obrad sejmowych poprzedzających podpisanie Unii Polsko–Litewskiej zamek był ośrodkiem władzy państwowej reprezentowanej przez króla Zygmunta Augusta. Po przeniesieniu stolicy z Krakowa do Warszawy Lublin stracił swoją pozycję, nie znajdując się już na królewskim trakcie. Zamek popadł w zapomnienie, a w połowie XVII wieku został doszczętnie zniszczony przez Szwedów i Kozaków. Na jego miejscu w latach 1823–1826 wzniesiono więzienie, które w XIX i XX wieku było dla wielu mieszkańców miasta miejscem tragicznym.
